Yıldız ve Kartal

“Zerdüşt otuz yaşında yurdunu ve yurdunun gölünü bırakıp dağlara çıktı. Orada ruhunun ve yalnızlığının tadını çıkardı ve on yıl bundan bıkmadı. Ama en sonunda gönlünde değişim oldu bir sabah tanla kalktı, güneşin karşısına geçti ve ona şöyle dedi: ‘‘Ey büyük yıldız! Aydınlattıkların olmasaydı, nice olurdu senin mutluluğun! On yıldır mağaramın üstüne yükselir durursun. Işığından ve yolculuğundan bıkardın ben olmasaydım, kartalım ve yılanım olmasaydı! Ama biz seni her sabah bekledik, senden fazlalığını aldık ve tasdik ettik seni bunun için.” – Böyle Buyurdu Zerdüşt, Nietzsche.