Zor günlere doğru

Geçen hafta bir türbülans daha yaşadık.
Dışarıdan kaynaklanan, tüm gelişen piyasaları etkisi altına alan ve bizim cari açık kırılganlığı ile sertleşen bir haftayı geride bıraktık.
Ben önümüzdeki dönemin pek kolay geçmeyeceği kanısındayım. Nedenlerini de şöyle sıralayabilirim:
■ Avrupa'da işler kolay çözülecek gibi görünmüyor. Bir taraftan Slovakların Avrupa İstikrar Fonu'nu onaylamakta nazlanması, öte yandan vizyondan yoksun iki lidere akıl öğretenlerin giderek artan bıkkınlığı çözüm seçeneklerini kısıtlıyor.
■ İzlenecek yolu önümüzdeki günlerde yapılacak AB zirvesi ve Euro Grubu toplantılarında tartışıp bulsalar bile önlemlerin hayata geçirilmesi zaman alacak. Oysa gelinen safhada böyle bir zaman kaybına yer yok.
■ Kredi Derecelendirme Kurumları'nın Avrupa ülkeleri ve bankalarının notlarını düşürmeye devam etmesi çözümü güçleştiriyor. Avrupa'ya yatırım yapmış ya da yapacak kurumları bu bölgeden uzaklaştırıyor.
Başta İtalya olmak üzere borçlarını çevirmekte fon sıkıntısı çekmeye başladılar.
■ Fransızlar arabuluculuk gibi bir görev üstlenmiş gözükseler de, aslında kendi bankalarını kurtarmaya çalışıyorlar.
■ Yunanistan'ın alacaklı bankalarla yaptığı anlaşmalar askıda.
■ Avrupa bankalarının zararı her gün artıyor. Zararın bir aktif kalemi olduğunu düşünürseniz, bunu durdurmanın yolu sermaye artırımından geçiyor. Oysa Merkel'in cuma günü yaptığı basın toplantısında, " sermaye artırımı konusunda ikna olmadım" söylemi durumu güçleştiriyor.
Böyle kısır döngülerle dolu bir ortamı normalleştirmenin güçlüğü de herkesi mutsuz ediyor.