Girişimcilik ruhu olmadan olmuyor

Bayram tatilinde, uzun zamandır gözlemlediğim bir konuyu, daha önce görmediğim güney illerinde izlemeye çalıştım. Girişimcilik konusunda çok eksiğimizin olduğunu düşünüyorum. “Bir işim yok ama biraz param var. Herkes bu işi yapıyor. Benim neyim eksik?” deyip dükkân açanların, özellikle hizmet sektöründe, çok yaygın olduğunu gözlemliyorum. Üretim sektöründe durum biraz farklı. Çünkü orada ustalık isteyen işler çoğunlukta. Belki bazılarının yaptığı gibi durumu eskiyle karşılaşıtırıp, çok ilerledik diyerek “Polyannacılık” yapmam lazım. Ancak, bir yandan genç nüfustaki artış bir yandan işsizlikte görülen gelişmelere bakınca küçük ve orta ölçekli işletmeciliğin önemi daha iyi anlaşılıyor.

Konu öncelikle üretim açısından önemli. İktisatta klasik üretim formülü genellikle; “Sermaye + Emek + Teknoloji = Mal veya Hizmet üretimi“ olarak ifade edilir. Ancak özellikle 1990’lı yıllardan sonra üretim faktörlerini en akılcı şekliyle bir araya getirebilenlerin gerçek girişimciler olduğu genel kabul görmüştür. Bu bağlamda girişimci, ekonomik hayatta çok etkili bir role sahiptir. Yeni iş olanakları yaratması, ürün, hizmet ve süreçlerde yenilikler getirmesi, mevcut işletmeler tarafından karşılanmayan tüketici isteklerini karşılaması girişimciye önem kazandırır. Yenilikçi ve yaratıcı olmak, esneklik, risk alabilmek, önceden görebilmek gibi girişimcilik özellikleri iş yaşamında başarı etkenleridir. Daha önemlisi, gerçek girişimci kıt olan sermayeyi de doğru yerde ve alanda kullanarak, kaynakların heba olmasını önler.

Bu derece önemli bir konuda devletin, özellikle KOSGEB aracılığıyla bazı eğitimler verdiğini duyuyorum. Son yıllarda ticari bankalar da kredi verdikleri KOBİ’lere danışmanlık hizmetleri vermek konusunda yenilikçi adımlar peşindeler. Ancak bunların yeterli olmadığını yenilemek istiyorum. Mutlaka daha iyisi yapılabilir. Her parası olanın, borç bulabilenin girişimci olamayacağı insanlara anlatılmalı, ölümcül zararlar oluşmadan yanlıştan dönmeleri sağlanmalıdır.