Para basmak çözüm mü?

Avrupa ve Amerika'da ilginç bir tartışma yaşanıyor. Tartışmanın ortasında merkez bankalarının para basıp basmaması var. Avrupa'daki borç sorununun ve Amerikan ekonomisinin büyümekte zorlanmasının arkasında genelde genişletici ekonomik politikaların uygulanmaması, özelde de merkez bankalarının yeteri kadar para basmamaları gösteriliyor.
Baştan başlarsak, ilk olarak bu yöndeki görüşün sahipleri bir borç krizi yaşanmakta olduğunu inkâr ediyor. İngiltere ve Amerika'da, kamu borçluluğunun çok daha yüksek olduğu halde, faizlerin İtalya ve İspanya gibi ülkelerden çok daha düşük olduğundan hareketle, bu durum merkez bankalarının konumuna bağlanıyor. İngiltere ve Amerika'da merkez bankalarının basıp parayı kamunun borçlarını ödeyebileceği, ama İtalya ve İspanya gibi ülkelerin böyle bir lüksünün olmadığı söyleniyor. Yani bu ülkelerin de kendi merkez bankaları olsaydı, Euro'da olmasalardı, borç sorunu da olmazdı deniyor.
Avrupa Merkez Bankası'nın da benzer bir izlenim vermesi açısından İtalya ve İspanya'nın bonolarını bolca alması gerektiği iddia ediliyor. Aksi takdirde, piyasaların merkez bankalarının oynayabileceği role bakarak çok farklı faizler talep edebileceği savı ortaya sürülüyor. Sorunun çözümü merkez bankalarının "son borç veren" (lender of last resort) rolünü oynamalarına bağlanıyor. "Son borç veren" terimi kamuya borç vermek mi yoksa bankacılık kesimine likidite vermek midir? Kavramlar galiba karıştırılıyor.