Tarihi bir fırsat

Libananco davasının sonu&ccedil;landığını ve Uzanlar&rsquo;ın davayı kaybettiklerini hafta i&ccedil;inde medyadan takip ettik. B&ouml;ylece devletimiz 15 milyar dolara varabilecek bir tazminat &ouml;demekten kurtulmuş oldu. Davanın sonu&ccedil;lanmasının bir başka a&ccedil;ıdan da &ouml;nemli sonucu bulunuyor. &Ccedil;eaş ve Kepez şirketlerinin sahip oldukları imtiyaz hakları iptal edilerek, şirketlerin t&uuml;m mal varlığına el konulması sonucunda, herhangi bir kusuru olmayan binlerce k&uuml;&ccedil;&uuml;k yatırımcının mağdur olmasına yol a&ccedil;ılmıştı. Şirketlerin mal varlıklarına el konulurken, bundan Uzanlar da yararlanır endişesiyle, devlet k&uuml;&ccedil;&uuml;k yatırımcı haklarını g&ouml;rmezden gelmişti. K&uuml;&ccedil;&uuml;k yatırımcıların Danıştay&rsquo;da a&ccedil;mış oldukları davalar, bu bir borsa riskidir temel gerek&ccedil;esiyle reddedilince, yatırımcılar davaları kaybetmişler, başvurdukları Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi&rsquo;nde de davalar kaybedilmişti. El koyma kararının verildiği 2003 yılından bu yana 8 yıldan fazla zaman ge&ccedil;ti. Bu s&uuml;re&ccedil; i&ccedil;inde gerek h&uuml;k&uuml;met temsilcilerinden, gerekse sermaye piyasası yetkili otoritelerinden bu mağduriyetlerin giderilmesi gerektiğine y&ouml;nelik zaman zaman a&ccedil;ıklamalar geldi. Davalar bitsin, değerlendirme yapalım denildi. Hatta son olarak Enerji Bakanımız Sn. Yıldız da benzer ifadeler kullandı. Şimdi hem Libananco hem de AİHM&rsquo;deki davalar bittiğine g&ouml;re durumun ele alınmasında fayda var g&ouml;r&uuml;n&uuml;yor. 2001 yılında yaşadığımız krizde bankaların yarattığı zararlar nedeniyle T&uuml;rkiye 50 milyar dolarlara ulaşan maliyetlere katlandı. Uzanların bankalarında mevduatı bulunanlar, reposu bulunanlar, devlet tahvili ve hazine bonosu bulunanlar t&uuml;m alacaklarını faizleriyle birlikte aldılar. Hatta koruma kapsamında olmamasına rağmen off-shore hesapların karşılığı dahi &ouml;dendi. Ama ne yazık ki, hi&ccedil;bir kabahati, kusuru olmayan hisse sahiplerine tek kuruş bile &ouml;denmedi. &Ccedil;eaş ve Kepez&rsquo;in halka a&ccedil;ıklık oranları sırasıyla % 16 ve % 12; bu hisselerin tamamının k&uuml;&ccedil;&uuml;k yatırımcıya ait olduğu varsayımıyla o g&uuml;nk&uuml; değerleri 63 ve 18 milyon dolardı. Yani bankaların milyar dolarlarına karşılık sadece 80 milyon dolardan s&ouml;z ediyoruz. Bug&uuml;nlerde sermaye piyasasının sorumlu kurumları yoğun bir yatırımcı seferberliği i&ccedil;inde ve hummalı bir &ccedil;alışma y&uuml;r&uuml;t&uuml;yorlar. Yatırımcı seferberliği i&ccedil;in &ccedil;ok y&ouml;nl&uuml; faaliyet i&ccedil;indeler. T&uuml;m bunların amacı, yok olmuş olan yatırımcı g&uuml;veninin tekrar sağlanarak, sermaye piyasasından ka&ccedil;mış yatırımcıları geri kazanmak ve korkudan piyasaya hi&ccedil; girememiş yatırımcıları i&ccedil;eriye &ccedil;ekebilmek. Yapılan her bir faaliyetin katkısının olduğu tartışmasız. Ancak 2000 &ndash; 2001 yıllarındaki krizleri izleyen d&ouml;nemlerde haksız yere mağdur olan yatırımcıların zararlarının tazmin edilmesi, yapılan t&uuml;m seferberlik &ccedil;alışmasından daha etkili sonu&ccedil; verecektir. Yatırımcı seferberliği i&ccedil;in bundan daha uygun bir zamanlama olamazdı. T&uuml;m ilgili kurumlarımızın ana g&uuml;ndemlerini bu konuya ayırmaları gerekir. &Ccedil;eaş&rsquo;ta 10.792, Kepez&rsquo;de 4.017 yatırımcının mağdur olduğu d&uuml;ş&uuml;n&uuml;ld&uuml;ğ&uuml;nde, sadece bu iki hisseden bile ciddi bir yatırımcı kazancımız olacaktır. Ancak yatırımcı mağduriyetleri sadece &Ccedil;eaş ve Kepez&rsquo;le sınırlı değil. El konulan bankaların k&uuml;&ccedil;&uuml;k hissedarları ile el konulan bankaların iştiraklerinin k&uuml;&ccedil;&uuml;k yatırımcılarının da mağduriyetleri s&ouml;z konusu. Bu hisseleri bir sonraki yazıda irdeleyeceğiz. Gerek bu hisselerde gerekse &Ccedil;eaş ve Kepez&rsquo;de yaşanan yatırımcı mağduriyetleri giderilmeden piyasaların eksik olan g&uuml;ven unsurunu sağlamanın imk&acirc;nı bulunmuyor. Ortada bir cenaze var ve bu cenaze kaldırılarak ge&ccedil;mişi temizlemek gerekiyor.