Allianz SE Başekonomisti Mohamed A. El-Erian, Yunanistan’ın geçici çözümlerinin eskisi kadar efektif olmadığını ve maliyetinin artığını belirtti.

Uluslararası Para Fonu (IMF) Başkanı Christine Lagarde geçtiğimiz hafta Yunanistan ve kreditörleri arasında uzun zamandır devam eden müzakerelerin “kapsamlı bir yaklaşım” gerektirdiğini, sorunun basit ve kalitesiz bir yolla çözülemeyeceğini belirtti. El-Erian’a göre Lagarde, bir dokümanın sızmasının geçici önlem alınması baskısının olduğunu göstermesine tepki veriyordu. Lagarde, krize yönelik kalıcı bir çözüm bulunması ihtiyacına vurgu yapıyordu.

El-Erian konu ile ilgili, “Yunanistan’ın Avrupalı ortak hükümetler, Avrupalı kurumlar ve IMF ile yürüttüğü görüşmelerde “basit ve kalitesiz” bir yaklaşımın norm olmasının birkaç nedeni bulunuyor. Aslında sonuçların hepsinin de kötü olduğu söylenemez” dedi.

El-Erian’a göre, söz konusu düzensiz yaklaşım Yunanistan’a zaman kazanma imkanı ve Euro Bölgesi’ne kriz yönetiminin aciliyeti ile birlikte etkili kriz çözümü ve önlenmesi konularında eksen sağladı. Bu durum iki tarafın da politik fikir birliği (iç ve bölgesel) ve kapsamlı çözüm arayışına girmesine izin olanak verdi.  Ancak söz konusu geçiş dönemi hiçbir yere varmadı ve maliyetli oldu.

Yunanistan’ın potansiyel olarak ödenemez olan borcunun kayda değer bir miktarı özel kreditörlerden Avrupalı vergi ödeyenler tarafından destelenen kamu bilanço tablolarına aktarıldı. Bu özel müesseselere Yunanistan’ın kredi riskini almaya istekli olmaları dolayısıyla yüklü bir ödeme yapıldı ve cömert kurtarma fonları sayesinde bir kısmı da çok büyük bir maliyet olmadan çıkış yapmayı başardı.

Sürdürülebilir bir gelişme gösterilememesi ile birlikte Yunanistan vatandaşları bankalardan mevduatlarını çektiler. Bu da sermaye çıkışlarını genişleterek ülke ekonomisini zora soktu. Pek çok kurum iflas riski ile karşı karşıya kaldı.

Yunanistan’ın derinleşen ekonomik problemleri insanlarda sıkıntı yarattı ve yapısal bozulmaları kötüleştirdi. 

Yunanistan ile kreditörleri arasındaki müzakerelerde tansiyon Troyka (AMB, IMF, AB) içindeki koordinasyon güçlükleri ile birlikte arttı. Sonuç olarak Avrupa sonu gelmeyen tartışmalara vakit harcamış oldu.