Irak dünyanın en büyük petrol ihracatçılarından biri olabilir fakat koronavirüs salgınından sonra enerji talebinin çakılmasıyla birlikte ekonomik olarak dar boğazda.

Mali durumu hiç de iyi olmayan Irak, öğretmenlere ve memurlara da maaşlarını ödeyemiyor. Bu da geçen sene hükümeti deviren ayaklanma gibi toplumsal hareketlerin yeniden oluşabileceğine dair endişeleri artırıyor.

OPEC+ ise zaten kırılgan olan piyasaları iyileştirmek için üretim kesintilerini artırmaya çalışıyor ve bu doğrultuda Irak gibi üreticilerin kurallara uymasına ihtiyacı var. Irak içinse üretim kesintisine gitmenin ekonomik ve siyasi maliyeti çok yüksek. Fakat düzeni bozmak da herkes için daha düşük fiyat riskini artırıyor.

Iraklılar hükümetin önce halkı düşünerek daha fazla petrol üretmesini istiyorlar fakat Irak gibi önemli bir üretici eğer üretim azaltma paktını bozarsa, diğerlerinin üretim kesintilerine uymasını sağlayacak bir düzen kalmaz.

Geçtiğimiz Nisan ayında Irak ve diğer OPEC+ üyeleri arasındaki anlaşmaya göre, OPEC ülkeleri ve Rusya günlük petrol üretim miktarını günlük, yaklaşık değeri 40 milyon dolar olan, 1 milyon varil civarında azaltacaklardı.

Bu kesintilerin altında yatan fikir ise yükselen fiyatların ihracatta yaşanan kaybı kompanse edeceğiydi. Petrol fiyatları Nisan ayından bu yana iki kattan daha fazla artarak varil başına 40 dolar seviyesine geldi fakat bu yıl hala yüzde 40 daha düşükler.

Irak’ın ise hükümet bütçesinin mali yükünü karşılamak için bu fiyat seviyelerinden daha fazlasına ihtiyacı var ve hükümetin şu an için aylık 3 milyar dolar olan geliri geçen yılın neredeyse yarısındaki seviyelerde.